Dries Jonker: “Ik volg mijn hart”

HATTEM - Dries Jonker voelt zich thuis in Hattem. De stad waar hij geboren werd, naar school ging en opgroeide. Dries zingt, beeldhouwt, initieert en verbindt. Een verhaal met een geboren Hattemer met een kloppend hart voor de gemeenschap. “Het is wat ik het liefste doe: mensen bij elkaar brengen.”

(Door Willem Gunneman)

Dries groeide op aan de Hilsdijk en de Zandkamp. “Een heerlijke jeugd. In 1949 ging ik voor het eerst naar de kleuterschool aan de Korte Kerkstraat. Daar liep ik vanaf huis naar toe. De eerste keer liep mijn moeder mee, daarna zei ze: ‘Nu kun je het zelf.’ En daar ging ik. Vroeg van huis op klompjes. Na een technische opleiding wachtte militaire dienst en ging ik naar de lerarenopleiding. Weg uit Hattem. Gelukkig maar voor even. Ik voel me hier thuis. Één met de stad en de inwoners. We moeten elkaar niet uit het oog verliezen en er voor elkaar zijn. Dat is mijn belangrijkste drijfveer in het leven. Ik denk dat het deels in de genen zit. Mijn ouders waren dienstbaar en bescheiden. Als er iets moest gebeuren pakten ze dat met beide handen aan.

Verbinden

Dries is van nature een verbinder. “We denken dat we elkaar steeds minder nodig hebben. De eenzaamheid hebben we deels zelf gecreëerd. Met pijn in het hart zie ik hoe de politiek daarin mee gaat. Ook mijn eigen partij, het CDA. Politiek is ingewikkeld. Als raadslid heb ik een bijdrage kunnen leveren aan het wel en wee in Hattem. Samenwerken in de politiek is essentieel..”

“De scratch met ruim honderd muzikanten en zangers onder leiding van Herman Weelink voor de slachtoffers van de aardbevingen in Syrië was een klinkend voorbeeld”. Een hartverwarmend initiatief, waar Dries enthousiast aan deelnam.

Beeldhouwen

“Als ik beeldhouw vergeet ik voor even de wereld om mij heen. Een creatieve uitlaatklep. In steen kun je alles kwijt: je verhaal, je gevoel en je emoties. Daarnaast werken we met een groep aan verfraaiing van de binnenstad. Beelden en gevelstenen die het verhaal vertellen van vroegere bewoners, het pand, het verleden en het heden. Gaandeweg worden er steeds meer geplaatst. Een mooi compliment.”

Zingen is een andere passie van de sympathieke Hattemer. “Bij het Hattems Mannenkoor zijn nieuwe leden overigens meer dan welkom. Broodnodig voor het voortbestaan. In 2024 bestaan we 100 jaar.

Dries is eveneens actief binnen Heemkunde. Al bijna 25 jaar als redactielid. “Niet direct als schrijver maar als verbinder. Verbinder van inwoners en materiaal. Voor een verhaal rond het Rode Dorp hebben we een middag in De Hof van Blom belegd met bewoners waarvan sommigen elkaar 30 tot 40 jaar niet gesproken hadden. Momenteel werkt Herman van Keulen aan een verhaal rond de Hogenkamp. We zoeken nog een kartrekker voor de Zandkamp. Met Heemkunde brengen we steeds meer in kaart. De werkgroepen zijn daarbij van onschatbare waarde.”

Samen de wereld mooier maken begint met bewustwording. “Als ik ga wandelen neem ik een plastic zakje mee en verzamel ik het afval in de uiterwaarden. Ook op dat gebied probeer ik een steentje bij te dragen.”

“In de tijd van nu is het verdienmodel leidend en niet het maatschappelijk welzijn. We moeten met elkaar in gesprek gaan en blijven. Voor nu en voor de toekomst. Weten wat er speelt bij de buren en de hand reiken als het nodig is. Wat vaker klaar staan voor een ander. Met beide benen in de samenleving. Niet om er zelf beter van te worden maar door bij te dragen aan het welzijn van de ander. Iedereen kan het. Een klein gebaar is vaak van grote waarde. Ik ben geen moraalridder”, lacht Dries. “Integendeel. Ik volg mijn hart.”