Woonzorgzone: De Luwte wil aan de slag
· leestijd 1 minuut AlgemeenHATTEM - “Het is goed dat er na al die jaren eindelijk concrete plannen zijn”, dat stelt voorzitter en oprichter Jaap Jonker van stichting de Luwte Hattem.
Na alle vertragingen is de stichting, die voor 20 mensen met een autisme en/of een verstandelijke beperking betaalbare appartementen wil realiseren, verheugd dat er eindelijk een stedenbouwkundig plan voor de woonzorgzone ter vaststelling ligt. Zo komt het doel om op de voormalige ijsbaan dit plan ten uitvoer te brengen na bijna tien jaar van voorbereidingen eindelijk dicht bij. “Wij zijn er klaar voor. Ons projectteam - met hierin bouwer, investeerder, architect, zorgspecialist en natuurlijk ouders en bewoners - popelt vol ongeduld om aan de gang te kunnen gaan”, aldus Jonker in zijn inspraakreactie in de commissie Algemene en Ruimtelijke zaken.
De Luwte wil passende zorg bieden in een beschutte omgeving met een 24 uur per dag achterwacht. “Dit willen we realiseren omdat er voor deze kwetsbare doelgroep in Hattem geen passende woonvoorzieningen zijn. Daarom zijn ze aangewezen om buiten Hattem te gaan wonen. Helaas moeten ze dan hun al zo moeizaam opgebouwde veilige sociale omgeving verlaten.” Het ouderinitiatief werd tien jaar geleden in het leven geroepen met als doel om een eigen huis met een eigen voordeur voor deze kwetsbare doelgroep te realiseren. “Hier willen we veilig uit de wind in de luwte een beschermde omgeving met begeleidende zorg bieden”.
De potentiële bewonerslijst zit inmiddels vol. 70% van de toekomstige bewoners zijn Hattemers, de overige bewoners uit omliggende plaatsen zoals Zalk, Kampen en Wezep. Hoewel er begrip is voor de weerstand tegen het huidige stedenbouwkundige plan wil de Luwte graag voortvarend aan de slag. “Aan de omwonenden die een ongevraagde verandering van hun woonomgeving vrezen wil ik graag meegeven dat het een mooi en groen plan wordt. Met de realisatie hiervan wordt voorzien in de woonbehoefte van onze gemeenschap. Daarom wil ik jullie vragen dit plan te omarmen en zo meewerken aan een eigen huisje voor onze doelgroep. Hun enige alternatief is noodgedwongen buiten de gemeentegrenzen te moeten gaan wonen, terwijl ze dolgraag in hun geboortestad willen blijven. Tegen de leden van deze commissie en tegen onze gemeenteraad wil ik zeggen: steun dit stedenbouwkundigplan door het vast te stellen als kader voor het bestemmingsplan. zodat wij als belanghebbende partij een stukje sociale bouwgrond kunnen kopen waarop we onze plannen mogen ontwikkelen.”
